Ο Χριστόφορος Σταμπόγλης είναι Έλληνας βαθύφωνος που έχει διαπρέψει σε πολλά λυρικά θέατρα του εξωτερικού. Έχει τραγουδήσει, μεταξύ άλλων, στην Όπερα της Νέας Υόρκης, τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, Κόβεντ Γκάρντεν και τη Μεγάλη Όπερα της Γενεύης. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει περισσότερους από 70 ρόλους και έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 250 παραγωγές.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές μελετώντας τσέλο κοντά στο Χρήστο Σφέτσα και στη συνέχεια τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών με την Κική Μορφονιού (1981). Το 1983 κέρδισε την υποτροφία “Μαρία Κάλλας” και συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο (1984-1988) στο “Guildhall School of Music and Drama” κοντά στην Βέρα Ρόζα. Το 1989 συνέχισε τις σπουδές του για έναν περίπου χρόνο στη Νέα Υόρκη, με τον Αρμέν Μπογιατζιάν. Μελέτησε, επίσης, με τον διάσημο Έλληνα βαρύτονο Κώστα Πασχάλη και τον Δημήτρη Καβράκο.
Ο Χριστόφορος Σταμπόγλης έκανε το ντεμπούτο του το 1987 στο Λονδίνο τραγουδώντας στην παραγωγή των Γάμων του Φίγκαρο της Pimlico Opera. Με την ίδια όπερα συνεργάστηκε τα δύο επόμενα χρόνια ερμηνεύοντας τους μεγάλους Mozart – Da Ponte ρόλους (Leporello – Don Giovanni, Alfonso – Cosι fan tutte). Το 1989 έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική Λυρική Σκηνή τραγουδώντας Leporello πλάι στο διάσημο Ντον του Κώστα Πασχάλη. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς μεταβαίνει στη Μαλαισία και στη Σιγκαπούρη με την European Opera, όπου επαναλαμβάνει τον Don Alfonso από το Cosi fan tutte, ενώ το 1990 ερμηνεύει σε παγκόσμια πρώτη το ρόλο του Κονρουά στην όπερα του Περικλή Κούκου «Ο Κονρουά και οι κόπιες του», η οποία ανεβαίνει από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Από τότε γίνεται μόνιμος συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την οποία έχει ερμηνεύσει πάνω από 30 ρόλους.
Το 1991 λαμβάνει μέρος στην εναρκτήρια συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Έκτοτε συνεργάζεται συχνά με το Μέγαρο Μουσικής έχει λάβει μέρος σε πάνω 20 παραγωγές τραγουδώντας μουσικές συνθέσεις από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα. Εκεί είχε επίσης την ευκαιρία να συνεργαστεί με μεγάλους μαέστρους και τραγουδιστές. Τακτική είναι επίσης η συνεργασία του με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης καθώς και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης όπου έχει ντεμπουτάρει το Requiem του Verdi, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού κ. Αθηναίου ενώ έχει συμμετάσχει στην παραγωγή της Νόρμα (συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή) καθώς και στη Λυσιστράτη του Μίκη Θεοδωράκη.
Τον Αύγουστο το 1996 συμμετέχει στην Accademia Rossiniana στο Πέζαρο της Ιταλίας όπου λαμβάνει μαθήματα ερμηνείας και ανάλυσης των έργων του Ροσσίνι από το διάσημο αρχιμουσικό A. Zedda. Από τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς τραγουδά το Stabat Mater του Ροσσίνι στο Πέζαρο με τη Filarmonica Marchigiana ενώ το Νοέμβριο ντεμπουτάρει στην Παβία το ρόλο του Alidoro από τη Cenerentola του Ροσσίνι με την Katia Ricciarelli και τον W. Matteuzzi υπό τη διεύθυνση του T. Severini και με τη σκηνοθεσία του P. Montarsolo. Από τότε τραγουδάει τακτικά στην Ιταλία.
Από το Σεπτέμβριο του 2002 ο Χριστόφορος Σταμπόγλης είναι μέλος της Deutsche Oper am Rhein του Ντίσελντορφ της Γερμανίας όπου έχει ήδη ερμηνεύσει τους Raimondo (Lucia) Alidoro (Cenerentola), Sparafucile (Rigoletto), Don Pasquale (Don Pasquale) Oroveso (Norma) και Don Basilio (Barbiere di Seviglia).
Έχει ηχογραφήσει για την εταιρία ΛΥΡΑ το πρώτο του προσωπικό πορτρέτο με τη Δανάη Καρά στο πιάνο που τιτλοφορείται «Συνθέσεις Μουσικής Δωματίου», ενώ από την εταιρεία AGORA κυκλοφορεί το Ορατόριο των Χριστουγέννων του C. Saint-Saëns, ηχογραφημένο ζωντανά στο Μέγαρο Μουσικής, όπου συμμετέχει ως σολίστ, καθώς και «Η επιστροφή της Ελένης» του Θάνου Μικρούτσικου από την ΕΜΙ classics όπου ερμηνεύει το ρόλο του Μενελάου της Σπάρτης. Κυκλοφόρησε επίσης η Messa di Gloria του Ροσσίνι, ηχογραφημένη ζωντανά στο Wildbad της Γερμανίας, υπό τη διεύθυνση του M. Handt, όπως και Il Socrate Immaginario του Παϊζιέλλο, και η Arianna in Nasso του Ν. Πόρπορα από την εταιρεία Bongiovanni ηχογραφημένα επίσης ζωντανά στη Σαβόνα. Έχει επίσης κυκλοφορήσει από την εταιρία ΛΥΡΑ μια συλλογή από 18 τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη με τον Τάσο Καρακατσάνη στο πιάνο.
Μετά το ντεμπούτο του ως Ramfis την περασμένη σεζόν, ο Stamboglis επέστρεψε στη Bayerische Staatsoper τη σεζόν 16/17 για να κάνει παίξει τον Oroe στη νέα παραγωγή του Semiramide από τον David Alden. Φέτος το καλοκαίρι έπαιξε επίσης τον Andrea Cornaro στη σπάνια εκτελεσμένη όπερα La reine de Chypre στο Théâtre des Champs-Elysées και τον δικαστή Turpin στο Sweeney Todd του Stephen Sondheim, στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.
Ο Φώτης Σαμπαζιώτης είναι ερευνητής Ηπατολογίας στο τμήμα Χειρουργικής Ηπατολογίας του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ και του Ινστιτούτου Βλαστικών Κυττάρων Wellcome-MRC Cambridge. Ο Έλληνας ερευνητής ήταν επικεφαλής της ομάδας που δημιούργησε τεχνητούς χοληφόρους πόρους, οι οποίοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για να βοηθήσουν στη θεραπεία της ηπατικής νόσου στα παιδιά, μειώνοντας έτσι την ανάγκη για μεταμόσχευση ήπατος.
“Ένα από τα κύρια προβλήματα είναι ότι δεν μπορούσαμε μέχρι τώρα να αναπτύξουμε κύτταρα χοληφόρων στο εργαστήριο. Με αυτή την επιτυχία, δημιουργήσαμε ένα εργαλείο το οποίο όχι μόνο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το σύνδρομο Alagille αλλά μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί σε πολλές άλλες ασθένειες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά ως πλατφόρμα για την ανίχνευση φαρμάκων και για την αναγνώριση ενός φαρμάκου που θα μπορούσε να αποτρέψει την πρόοδο της νόσου. Ο κύριος στόχος μας είναι να δούμε πώς εξελίσσεται η ασθένεια, τι άλλο υπάρχει εκεί που μπορεί να προκαλέσει την πρόοδο της νόσου γιατί σαφώς πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο εκτός από τη γονιδιακή μετάλλαξη. Αν το βρούμε, τότε θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε νέα διαγνωστικά εργαλεία και νέες θεραπείες”.
Η ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, με επικεφαλής τους Ludovic Vallier, Φώτη Σαμπαζιώτη και Kourosh Saeb-Parsy απομόνωσαν υγιή κύτταρα χοληφόρων πόρων και τα ανέπτυξαν σε τρισδιάστατες δομές γνωστές ως χολικά οργανοειδή. Οι επιστήμονες, σε συνεργασία με συναδέλφους τους από το τμήμα Μηχανικής του πανεπιστήμιου, εξέτασαν αν τα χολικά οργανοειδή μπορούσαν να αναπτυχθούν τρισδιάστατα κατασκευασμένα από κολλαγόνο, το οποίο θα μπορούσε να διαμορφωθεί σε σωλήνα και να χρησιμοποιηθεί για την επιδιόρθωση κατεστραμμένων χοληφόρων οδών στο σώμα. Έπειτα από τέσσερις εβδομάδες, τα κύτταρα είχαν καλύψει πλήρως το ικρίωμα κολλαγόνου καταλήγοντας σε τεχνητούς σωλήνες που εμφάνισαν βασικά χαρακτηριστικά ενός φυσιολογικού, λειτουργικού χοληδόχου πόρου. Αυτοί οι τεχνητοί αγωγοί στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς για την αντικατάσταση κατεστραμμένων χοληφόρων οδών σε ποντίκια. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Medicine.
“Η θεραπεία των επιπλοκών στο ήπαρ που προκαλούνται από διαταραχές του χοληδόχου πόρου αποτελεί μεγάλη πρόκληση – καθώς συχνά η μόνη επιλέξιμη θεραπεία είναι η μεταμόσχευση ήπατος. Η δημιουργία ενός νέου πειραματικού φαρμάκου που θα μπορούσε να αποτρέψει τους ασθενείς με κυστική ίνωση να υποβληθούν σε μεταμόσχευση ήπατος, θα ήταν πολύ σημαντική για τους ασθενείς. Ωστόσο, θα πρέπει να γίνουν κλινικές δοκιμές προτού δοθεί στους ασθενείς” δήλωσε ο Φώτης Σαμπαζιώτης.
Διδάσκει Νεότερη Ελληνική Ιστορία στο πανεπιστήμιο του Ιλλινόις
Πάρις Παπαμίχος Χρονάκης
Έργα Ελλήνων
Ο Πάρις Παπαμίχος Χρονάκης είναι λέκτορας της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας του πανεπιστημίου του Ιλλινόις και βοήθησε το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης να δημιουργήσει μια ηλεκτρονική ιστορική βάση δεδομένων. Το ενδιαφέρον του κινείται στους χώρους της κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας της ύστερης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, του ελληνικού μεσοπολέμου, των πόλεων-λιμανιών της ανατολικής Μεσογείου, των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων και των Εβραίων του ελλαδικού χώρου.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πήρε το πτυχίο του στην Ιστορία το 1996. Τελείωσε το μεταπτυχιακό του στη Συγκριτική Ιστορία στο πανεπιστήμιο του Έσσεξ στην Αγγλία και το 2011 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Σύγχρονη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία στο πανεπιστήμιο της Κρήτης.
Το 2011 ήταν μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Ο Χρονάκης επίσης βοήθησε στην ίδρυση του “Group for the Study of the History of the Jews of Greece” ( Ομάδα για τη Μελέτη της Ιστορίας των Εβραίων της Ελλάδας). Ο ίδιος καθώς και αρκετοί συνεργάτες του χρησιμοποίησαν εκατοντάδες ιστορικές μαρτυρίες καθώς και άλλες πηγές για να δημιουργήσουν μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων για όλους τους επιζήσαντες από το ολοκαύτωμα των Ελληνο-Εβραίων.
Με τη συνεργασία του ερευνητικού τμήματος του USC Shoah Foundation, αφού δημιουργήθηκε το ηλεκτρονικό ιστορικό αρχείο, το 2012 έδωσε μια ομιλία σχετικά με τους τους επιζήσαντες από το ολοκαύτωμα των Ελληνο-Εβραίων, ενώ παράλληλα ήταν επισκεπτόμενος ερευνητής στο UCLA.
“Σκέφτηκα ότι παρουσιάζοντας αυτού του είδους την έρευνα στο συνέδριο, θα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία αλληλεπίδρασης με άλλους λέκτορες, να εκθέσω τη δουλειά του σε κριτική και περαιτέρω προτάσεις έτσι ώστε να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο”, δήλωσε ο Χρονάκης.
Το ερευνητικό του ενδιαφέρον περιλαμβάνει την ιστορία των Σεφαρδιτών και των Ελλήνων Ορθόδοξων του 19ου και 20ου αιώνα και την ιστορία των μεσαίων τάξεων της Μεσογείου.
Ο Χρονάκης ελπίζει να κερδίσει μια εισαγωγή στις έρευνες των γενοκτονιών αλλά ενδιαφέρεται πιο πολύ στις νέες ερωτήσεις που θα προκύψουν παρά στις απαντήσεις που θα δωθούν μιας και οι ψηφιακές τεχνολογίες βοηθούν στην έρευνα του ολοκαυτώματος.
Ο Πάρις Παπαμίχος Χρονάκης έχει βοηθήσει στην έκδοση, μαζί με τους Anthony Molho και Eyal Ginio, του βιβλίου “The Jews of Salonica in the Modern Period” ( Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης στη Σύγχρονη Περίοδο) το φθινόπωρο του 2014.
Η έρευνα του επικεντρώνεται στις αρχιτεκτονικές ασύρματων δικτύων
Νίκος Μπάμπος
Έργα Ελλήνων
Ο Νίκος Μπάμπος είναι καθηγητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και του τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Μηχανικής στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Δρ. Μπάμπος είναι ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Αρχιτεκτονικής Δικτύων και Μηχανικής Απόδοσης του πανεπιστημίου του Στάνφορντ.
Η έρευνα του επικεντρώνεται στις αρχιτεκτονικές ασύρματων δικτύων, στην υποδομή του διαδικτύου, στη μεταγωγή πακέτων, στη διαχείρηση του διαδικτύου και στις υπηρεσίες πληροφοριών που συνδέεονται με το δικό του εργαστήριο αρχιτεκτονικής δικτύου (NetLab).
Το 1984, ο Μπάμπος έλαβε το πτυχίο του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Αθήνα. Το 1987, πήρε το μεταπτυχιακό του στην Ηλεκτρολογία και στις Επιστήμες Ηλεκτρονικών Υπολογιστών από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Το 1989, έλαβε το μεταπτυχιακό του στα Μαθηματικά και το Διδακτορικό του στην Ηλεκτρολογία και στις Επιστήμες Ηλεκτρονικών Υπολογιστών επίσης από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.
Πριν αρχίσει να εργάζεται ως Αναπληρωτής Καθηγητής το 1996 στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, διετέλεσε βοηθός καθηγητή από το 1990 έως και το 1995 και τακτικός Αναπληρωτής Καθηγητής από το 1995 έως και το 1996 στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.
Από το 1999, ο Μπάμπος είναι ο Διευθυντής ερευνητικού κέντρου του πανεπιστημίου του Στάνφορντ του SNRC.
Ο Μπάμπος κατείχε τη θέση του πρόεδρου ανάπτυξης της Cisco Systems (1999-2003) στα δίκτυα υπολογιστών στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Το 2002 έλαβε το βραβείο IBM Faculty για το σημαντικό αντίκτυπο που είχε η έρευνα του στα υπολογιστικά συστήματα και δίκτυα. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Griffin. To 1992 έλαβε από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών το βραβείο Νέων Ερευνητών για την έρευνα του στα δίκτυα και τις κατανεμημένες αρχιτεκτονικές υπολογιστών και το 1990 κέρδισε το βραβείο NSF για την έρευνά του στη μοντελοποίηση των υπολογιστικών συστημάτων.
Ο Έλληνας καθηγητής ανήκει στις συντακτικές επιτροπές πολλών επιστημονικών περιοδικών. Είναι μέλος πολλών διεθνών επιτροπών αξιολόγησης στον τομέα της δημιουργίας δικτύων έρευνας και πληροφόρησης. Επίσης, είναι μέλος σε πολλά Διοικητικά Συμβούλια νεοσύστατων εταιριών στη Σίλικον Βάλλεϋ και παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες σε δίκες μεγάλου ενδιαφέροντος που σχετίζονται με καταχωρημένες πατέντες στα δίκτυα και στους υπολογιστές.
Ο Ντένις Μπουτσικάρης είναι ηθοποιός, ευρέως γνωστός από τη συμμετοχή του στις ταινίες “Το παιχνίδι του χρήματος”, “Η κληρονομιά του Μπορν” και “Calling It Quits”. Το 2017, εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά Quantico, στην οποία πρωταγωνιστεί η Priyanka Chopra.
Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1952 στο Νιου Τζέρσεϊ των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πατέρας του έχει ελληνική καταγωγή. Μεγάλωσε στο Μπέρκλεϊ Χάιτς και αποφοίτησε από το Hampshire College στο Άμχερστ της Μασαχουσέτης.
“Είμαι Έλληνας από την πλευρά του πατέρα μου. Η μητέρα μου ήταν Εβραϊκής καταγωγής. Όταν συναντήθηκα με τον κωμικό Jack Carter μου είπε: “Μισός Έλληνας / μισός Εβραίος; Πηγαίνεις για εξομολόγηση, αλλά φέρνεις μαζί και έναν δικηγόρο! Γνωρίζω συνέχεια Έλληνες στην κινηματογραφική βιομηχανία. Υπάρχει μία διακριτική αλλά άλλες φορές πολύ ομιλητική αδελφότητα που αγαπώ. Έχει συμβεί να έρχονται άνθρωποι στο δρόμο και να μου λένε ττο επώνυμο τους σχεδόν πριν πουν γεια σου!” είχε δηλώσει σε συνέντευξη στο Greek reporter.
Ξεκίνησε την καριέρα του με περιοδείες με την θεατρική εταιρεία του John Houseman, The Acting Company, κάνοντας κλασικό θέατρο. Εμφανίστηκε στο Μπρόντγουεϊ, με το έργο Amadeus το 1982. Για τη συμμετοχή του στο έργο Sight Unseen υποδυόμενος τον Jonathan Waxman έλαβε θετικές κριτικές.
Από το 1980, ξεκίνησε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Πρωτοεμφανίστηκε στις ταινίες του 1980 “Μαντ Τζον: Ο Εξολοθρευτής” και “Rappaccini’s Daughter” και στη συνέχεια έπαιξε σε αρκετά επεισόδια της σειράς “Nurse” υποδυόμενος τον Joe Calvo.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε πάνω από 20 ταινίες, συμπεριλαμβανομένων των: “And Then There was One” (1994), “Beyond Betrayal” (1994), “Chasing the Dragon” (1996) για την οποία κέρδισε μια υποψηφιότητα CableACE, “Three Faces of Karen” (1997), “Survival on the Mountain” (1997), “Calling It Quits” για την οποία κέρδισε τρία βραβεία Καλύτερου Ηθοποιού και έχει συμμετάσχει σε blockbuster ταινίες όπως “Η κληρονομιά του Μπορν” (2012), “Better Call Saul” (2015) και “Το παιχνίδι του χρήματος” (2016).
Πρωταγωνίστησε στις τηλεοπτικές σειρές “Stat”, “The Jackie Thomas Show”, “Misery Loves Company” και εμφανιζόταν αρκετά συχνά στις σειρές “100 Centre Street”, “Trinity”, “Στην Εντατική” και “Νόμος και Τάξη”. Συνολικά, έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 60 τηλεοπτικές σειρές.
Έχει ηχογραφήσει πάνω από 120 ηχητικά βιβλία και έχει λάβει πολλές θετικές κριτικές και βραβεία για τις αφηγήσεις του. Έχει κερδίσει 12 βραβεία Golden Earphone Awards και έξι Audies Awards από την Audio Publishers of America.
Στόχος της να ανακαλύψει τις γενετικές και περιβαλλοντικές επιρροές που οδηγούν στην παχυσαρκία
Ελισάβετ Σπηλιώτη
Έργα Ελλήνων
Η Ελισάβετ Σπηλιώτη εξειδικεύεται στη γαστρεντερολογία. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Υπολογιστικής Ιατρικής και Βιοπληροφορικής και αναπληρώτρια καθηγήτρια Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ελπίζει να ανακαλύψει τις αιτίες της λιπώδους ασθένειας του ήπατος με στόχο αποτελεσματικές θεραπείες μέσω της γενετικής έρευνας.
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ το 2002. Έχει περισσότερα από 15 χρόνια εμπειρίας σε διάφορους τομείς με εξειδίκευση στην γαστρεντερολογία. Η έρευνά της επικεντρώνεται στη λιπώδη ασθένεια του ήπατος, στη παχυσαρκία και στα σχετικά μεταβολικά νοσήματα.
Έχει ιδρύσει το δικό της εργαστήριο στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ο στόχος του εργαστηρίου είναι ο προσδιορισμός των γενετικών και περιβαλλοντικών επιδράσεων που προδιαθέτουν τα άτομα με παχυσαρκία και με λιπώδη ασθένεια του ήπατος, καθώς και να μεταφράζει αυτές τις πληροφορίες σε καλύτερες διαγνώσεις και θεραπείες στο μέλλον. Η μη αλκοολούχα λιπώδης ηπατική νόσος (NAFLD), που τώρα εκτιμάται ότι είναι η πιο κοινή μορφή ηπατικής νόσου στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο, αναμένεται να είναι η κύρια αιτία μεταμόσχευσης ήπατος μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Σε συνεργασία με την Κοινοπραξία Γενετικής της Παχυσαρκίας, η ομάδα της Σπηλιώτη έχει εντοπίσει πέντε γενετικούς τόπους που σχετίζονται με το NAFLD. Χρησιμοποιώντας μια ομάδα περίπου 7.000 ατόμων, οι ερευνητές υπολόγισαν το λίπος του ήπατος με βάση τις ακτινογραφίες και διεξήγαγαν σχετικές αναλύσεις σύνδεσης γονιδιώματος για να αναγνωρίσουν τα γενετικά πρότυπα που σχετίζονται με το λιπώδες ήπαρ. Στη συνέχεια πραγματοποίησαν γενετικές αναλύσεις ατόμων με NAFLD. Ένα αξιοσημείωτο εύρημα ήταν ότι τα γονίδια που σχετίζονται με το NAFLD είναι διαφορετικά από αυτά που σχετίζονται με την παχυσαρκία.
“Η παχυσαρκία ήταν ένα από τα πρώτα μου ενδιαφέροντα και, εν μέρει, αυτό που με οδήγησε στη μελέτη της λιπώδους ασθένειας του ήπατος. Τελικά, νομίζω ότι συνδέονται. Όμως, από την άποψη της γενετικής, φαίνεται ότι οι κύριοι παράγοντες της παχυσαρκίας είναι περισσότερο νευρολογικοί, ενώ οι αιτίες που φαίνεται να προκαλούν λιπώδη ηπατική νόσο είναι περισσότερο τα λιπίδια και η γλυκόζη. Αυτό αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε αυτές τις ασθένειες” δήλωσε η ερευνήτρια.
Η ομάδα της διερευνά επίσης τη σχέση μεταξύ γονιδίων που σχετίζονται με την NAFLD και περιβαλλοντικών παραγόντων.
“Οι μελέτες μας δείχνουν ότι περίπου το 25% έως 30% του πόσο λίπος υπάρχει στο ήπαρ σας οφείλεται στη γενετική και τα υπόλοιπα είναι πιθανώς περιβαλλοντικά”, δήλωσε,”μερικοί από τους ασθενείς μου είναι η επιτομή της υγείας. Μου λένε ότι γυμνάζονται καθημερινά. Αλλά δεν έχει σημασία. Έχουν ακόμα πολλά λιπαρά στο συκώτι τους. Έχουμε εντοπίσει γενετικές παραλλαγές που έθεσαν ορισμένα άτομα σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης λίπους στο ήπαρ, ακόμη και χωρίς να είναι υπέρβαροι. Για παράδειγμα, εντοπίσαμε μια παραλλαγή που προσδίδει έξι φορές υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ουλής και κίρρωσης και μια άλλη παραλλαγή που σχετίζεται με δώδεκα φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ήπατος”.
Οι μελλοντικές μελέτες θα σχεδιαστούν για τον εντοπισμό νέων γονιδίων που σχετίζονται με το NAFLD, προκειμένου να ενημερώνονται καλύτερα οι άνθρωποι που διατρέχουν κίνδυνο για την ασθένεια και να αναπτυχθούν αποτελεσματικότερες θεραπείες.
“Επί του παρόντος, μπορούμε να κάνουμε συγκεκριμένες συστάσεις για άτομα που κινδυνεύουν για την ανάπτυξη ορισμένων τύπων καρκίνου, για παράδειγμα”, δήλωσε η Δρ Σπηλιώτη. «Αλλά μόνο μέσω αυτού του είδους έρευνας θα μπορέσουμε να κάνουμε παρόμοιες συστάσεις για άτομα με μεταβολικές ασθένειες».
Επίσης, η Δρ. Σπηλιώτη έλαβε μέρος στη μεγαλύτερη και πιο εμπεριστατωμένη έρευνα που έχει γίνει έως σήμερα για το πώς το DNA επιδρά στο ύψος του ανθρώπου. Είναι μία από τους 12 Έλληνες που συμμετείχαν σε μια ευρύτερη ομάδα σε αυτή την έρευνα. Η διεθνής κοινοπραξία Γενετικής Έρευνας Ανθρωπομετρικών Γνωρισμάτων (GeneticI nvestigation of AnthropometricTraits) ανακάλυψε 83 διαφοροποιήσεις στο DNA που επηρεάζουν το ανθρώπινο ύψος. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν από το Nature την 1η Φεβρουαρίου του 2017.
Έχει λάβει το Βραβείο 2012 Doris Duke Award και το Βραβείο 2016 Dean’s Award for Basic Science Research για την έρευνά της.
Αναπτύσσει νέα εργαλεία και θεραπευτικές στρατηγικές για την καταπολέμηση της μετάστασης του καρκίνου
Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος
Έργα Ελλήνων
Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος είναι καθηγητής Χημικής και Βιομοριακής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στις ΗΠΑ.
Ο Δρ Κωνσταντόπουλος εντάχθηκε στο Τμήμα Χημικών και Βιομοριακών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Johns Hopkins το 1997 και έλαβε τον τίτλο του καθηγητή το 2008. Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Χημικών και Βιομοριακών Μηχανικών από το 2008 έως το 2017. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Ράις το 1995, και το πτυχίο στη Χημικών Μηχανικών από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1989.
Είναι επικεφαλής του έργου που χρηματοδοτείται από το NCI Johns Hopkins Physical Sciences-Oncology Center (2009-σήμερα). Εκλέχτηκε μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ιατρικής και Βιολογικής Μηχανικής το 2009 και της Εταιρείας Βιοϊατρικής Μηχανικής το 2012. Εργάζεται στη Συντακτική Επιτροπή των επιστημονικών περιοδικών The American Journal of Physiology Cell Physiology (2005-σήμερα), Technology (2013-σήμερα) και Annual Review of Biomedical Engineering (2013-σήμερα), ως συντάκτης στο Current Opinion in Chemical Engineering και ως συνεργαζόμενος συντάκτης του Annals of Biomedical Engineering (2009-σήμερα).
Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του τμήματος μελέτης της Βιοτεχνολογίας και Χειρουργικών Επιστημών (BTSS) των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (2011-2013). Η έρευνά του είναι στη διεπαφή μεταξύ της μηχανικής και της βιολογίας που σχετίζεται με τη μετάσταση του καρκίνου. Έχει δημοσιεύσει πάνω από 110 άρθρα που έχουν αξιολογηθεί από ομότιμους σε κορυφαία περιοδικά όπως τα Cell, Proc. Natl. Acad. Sci. USA, Nature Reviews Cancer, Journal of Cell Biology, Current Biology, Blood, Current Opinion in Cell Biology κλπ.
Ο Δρ Κωνσταντόπουλος έλαβε το Βραβείο Robert B. Pond, Sr. Excellence in Teaching (2003 και 2011) και το Bioengineering Distinguished Alumnus Award από το Πανεπιστήμιο Rice (2013). Οκτώ από τους μαθητές του έχουν ξεκινήσει επιτυχημένες ακαδημαϊκές σταδιοδρομίες σε κορυφαία ιδρύματα όπως το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζόρτζια, το Πανεπιστήμιο του Maryland College Park και το Ινδικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Βομβάη, ενώ άλλοι δέκα έχουν προσχωρήσει στον τομέα της βιομηχανίας και κατέχουν πλέον ηγετικές θέσεις (διευθυντής της Merck Labs, αναπληρωτής διευθυντής της Alexion Pharmaceuticals κ.λπ.).
Αναπτύσσει μεθόδους για τη μελέτη διεργασιών σχετικών με τους καταλύτες
Άγγελος Μιχαηλίδης
Έργα Ελλήνων
Ο Άγγελος Μιχαηλίδης είναι καθηγητής Θεωρητικής Χημείας στο University College London (UCL) και συνδιευθυντής του Thomas Young Center (TYC).
Η έρευνα στην ομάδα του στοχεύει στην κατανόηση σημαντικών φαινομένων σε επιφανειακά υλικά και τις νανοεπιστήμες. Χρησιμοποιώντας τις έννοιες της κβαντικής μηχανικής και της στατιστικής μηχανικής, η ομάδα του εφαρμόζει και αναπτύσσει μεθόδους και προσομοιώσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών για να μελετήσει διεργασίες σχετικές με την κατάλυση – όπως οι ιδιότητες των μεταλλικών επιφανειών και οι χημικές αντιδράσεις στις επιφάνειες – και διαδικασίες περιβαλλοντικής σημασίας – όπως η πυρήνωση του πάγου ή η διάλυση των αλάτων. Το νερό και ο πάγος αποτελούν βασικούς άξονες της δουλειάς τους.
Απέκτησε το διδακτορικό του Δίπλωμα στη Θεωρητική Χημεία το 2000 από το Πανεπιστήμιο Κουίνς στο Μπέλφαστ. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητικός συνεργάτης και κατώτερος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και αργότερα στο Ινστιτούτο Fritz Haber του Βερολίνου ως ερευνητής. Ακολούθως, προήχθη σε επιστήμονα και επικεφαλής του ερευνητικoύ προσωπικού του Ινστιτούτου Fritz Haber. Το 2006 μετακόμισε στο University College του Λονδίνου, όπου από το 2009 είναι Καθηγητής Θεωρητικής Χημείας.
Ο Άγγελος Μιχαηλίδης συμμετείχε σε μια νέα έρευνα των Πανεπιστημίων UCL και Tufts, σύμφωνα με την οποία το μεθάνιο του σχιστολιθικού αερίου μπορεί να μετατρέπει σε καύσιμα υδρογονάνθρακα χρησιμοποιώντας έναν καινοτόμο καταλύτη πλατίνας και κράματος χαλκού. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Nature Chemistry και καταδεικνύει τα οφέλη του νέου, εξαιρετικά αραιωμένου κράματος πλατίνας στον χαλκό – ένα απλό κράμα ατόμων – στην παραγωγή χρήσιμων χημικών ουσιών από μικρούς υδρογονάνθρακες.
Επικεφαλής της έρευνας είναι διακεκριμένοι Έλληνες επιστήμονες από το Λονδίνο και τις ΗΠΑ. Από την πλευρά του UCL και από τους κύριους συγγραφείς της μελέτης, είναι ο καθηγητής Μιχαήλ Σταματάκης, ενώ από το Πανεπιστήμιο Tufts, η διακεκριμένη καθηγήτρια Μαρία Φλυτζάνη-Στεφανοπούλου.
Ο Άγγελος Μιχαηλίδης έχει λάβει πολλές διακρίσεις και βραβεία για την έρευνά του, όπως το Royal Irish Academy Young Irish Chemist of the Year (2000), ενώ έγινε επισκέπτης καθηγητής στο École Normale Supérieure de Lyon (2004). Επιπλέον, τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Νέων Ερευνητών (2005), με επιχορήγηση εκκίνησης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (ERC), με την επιχορήγηση Grant Consolidator του ΕΣΕ και με το Βραβείο Έρευνας Royal Society Wolfson Research Merit Award (2012). Το 2010 έλαβε επίσης, το Βραβείο Marlow από τη Βασιλική Εταιρεία Χημείας “Για τις καινοτόμες συνεισφορές του σε ευρύτερους τομείς επιφανειακής και φυσικής χημείας, με ιδιαίτερη σημασία για την ετερογενή κατάλυση και τη βελτίωση της κατανόησης της διασύνδεσης νερού-πάγου”. Το 2012 έγινε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Χημείας.
Από το 2011 είναι διευθυντής του Thomas Young Centre και από το 2013 είναι συνεργάτης του επιστημονικού περιοδικού Journal of Chemical Physics.
Ο Φίλιππος Χρονόπουλος είναι ένας διακεκριμένος σεφ, που διαπρέπει στο εξωτερικό. Αυτή τη στιγμή εργάζεται στο Εστιατόριο Palais Royal στο Παρίσι. Το 2015 κέρδισε ένα αστέρι Michelin μόλις ξεκίνησε να εργάζεται για το κορυφαίο εστιατόριο.
Όπως έχει αναφέρει ο 32χρονος Έλληνας σεφ σε συνέντευξή του, η πιο δυνατή γευστική μνήμη που έχει είναι οι τηγανητές πατάτες του παππού του!
Μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσής του στη Σχολή Paul Bocuse στη Λυών, έκανε το ντεμπούτο του στην υψηλή κουζίνα με τη συμμετοχή του στο άνοιγμα του L’Atelier Robuchon στο Λονδίνο το 2006.
Τον επόμενο χρόνο εντάχθηκε στην ομάδα του διάσημου σεφ, Alain Passard, στο εστιατόριο Arpège. Εκεί, ανακάλυψε τα μυστικά της κουζίνας signature, όπου όλη η προσοχή επικεντρώνεται στα συστατικά. Η εμπειρία του σε αυτό το εστιατόριο, το οποίο έχει τιμηθεί με τρία αστέρια Michelin, τον βοήθησε να προσεγγίσει την κουζίνα από μια νέα οπτική γωνία.
Στη συνέχεια, εντάχθηκε στην ομάδα του καταξιωμένου σεφ, Joël Robuchon, στα εργαστήρια του οποίου σχεδιάστηκαν και αναπτύχθηκαν όλα τα πιάτα που προσφέρονται στα διάφορα εστιατόρια του ομίλου, πριν παρουσιαστούν στο εστιατόριο υψηλής γαλλικής κουζίνας, L’Atelier Robuchon Etoile.
Στο Restaurant du Palais Royal, ο Φίλιππος Χρονόπουλος, υπογράφει ένα μενού που αποτίει φόρο τιμής στη γαλλική κουζίνα χωρίς να ξεχνάει τις αρχικές του επιρροές. Επιστρέφει στις αυθεντικές πηγές και τοποθετεί το προϊόν στο επίκεντρο της προσοχής. Μέσα από τις δουλειές του σε γεύσεις, υφές και αρώματα, ο σεφ εμπνέεται από τις εποχές.
Στοχεύει στη διερεύνηση του προγνωστικού δυναμικού βιοδεικτών των καρκινικών κυττάρων
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Έργα Ελλήνων
Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου είναι Μεταδιδακτορικός Συνεργάτης στο Τμήμα Επιστήμης και Μηχανικής των Υλικών του Πανεπιστημίου ΜΙΤ της Βοστώνης.
Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1983 στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (2000-2006), όπου και έκανε το μεταπτυχιακό του στη Μικροηλεκτρονική (2007-2009). Το 2013 απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Από το 2007 – 2010 εργάστηκε ως φυσικός στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος».
Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου συμμετείχε σε μια νέα μελέτη, στην οποία οι ερευνητές χρησιμοποιώντας μια υπολογιστική προσέγγιση που βασίζεται στη μηχανική «βαθιά» εκμάθηση, ανέπτυξαν ένα νέο σύστημα, το οποίο μπορεί να ταυτοποιεί τα είδη και τις μορφές των ερυθροκυττάρων (ερυθρών αιμοσφαιρίων) ενός ασθενούς. Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό PLOS Computational Biology, θα μπορούσαν ενδεχομένως να βοηθήσουν τους γιατρούς να παρακολουθήσουν άτομα με δρεπανοκυτταρική νόσο και με άλλες παθήσεις που αλλοιώνουν την μορφολογία των ερυθροκυττάρων. Επικεφαλής της μελέτης είναι ένας άλλος Έλληνας επιστήμονας, ο Γιώργος Καρνιαδάκης.
Για να αυτοματοποιήσουν την όλη διαδικασία, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα «βαθύ συνελικτικό νευρωνικό δίκτυο» (deep convolutional neural network), το οποίο αναλύει τις εικόνες του αίματος που έχουν ληφθεί από το μικροσκόπιο και κατηγοριοποιεί τα ερυθροκύτταρα ανάλογα με το σχήμα τους. Το σύστημα δοκιμάσθηκε με μεγάλη επιτυχία στην ανάλυση 7.000 εικόνων μικροσκοπίου από οκτώ ασθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία.
Οι ερευνητές σκοπεύουν να βελτιώσουν περαιτέρω το σύστημά τους και να το δοκιμάσουν και σε άλλες παθήσεις του αίματος που αλλοιώνουν την μορφολογία και το μέγεθος των ερυθροκυττάρων, όπως ο διαβήτης και ο ιός HIV. Ακόμη, προτίθενται να μελετήσουν κατά πόσο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την αυτόματη ταυτοποίηση των καρκινικών κυττάρων.
Ο Χριστόφορος Τσαντούλας είναι ερευνητής στο Κέντρο Wolfson Ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία στο King’s College του Λονδίνου. Με την ομάδα του ανακάλυψε ότι ο διαβητικός πόνος οφείλεται σε μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη, την HCN2. Αυτή η πρωτεΐνη δημιουργεί μικρούς πόρους στην επιφάνεια των αισθητήριων νευρώνων του πόνου και ενεργοποιεί τα κύτταρα που προκαλούν την αίσθηση του πόνου. Αυτά τα ευρήματα μπορούν κάποια ημέρα να οδηγήσουν σε θεραπείες που στοχεύουν στην πηγή του πόνου.
Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο College London και το διδακτορικό του στο King’s College του Λονδίνου.
Στο πλαίσιο της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Science Translational Medicine, η ομάδα με υπεύθυνο τον κ. Τσαντούλα, επιβεβαίωσε τον αυξημένο πόνο σε διαβητικά ποντίκια χρησιμοποιώντας ειδικά τεστ.
Στη συνέχεια μπλόκαραν τη λειτουργία του γονιδίου HCN2 με το φάρμακο ιβαβραδίνη (η οποία χρησιμοποιείται σήμερα για την καρδιαγγειακή πάθηση, τη στηθάγχη) και παρατήρησαν ότι ο πόνος των διαβητικών ποντικών εξαφανίστηκε. Στο επόμενο στάδιο οι ερευνητές δημιούργησαν διαγονιδιακά ποντίκια, στα οποία το γονίδιο HCN2 έλειπε από τους νευρώνες πόνου. Όταν αυτά τα ποντίκια έγιναν διαβητικά δεν είχαν ευαισθησία στον πόνο, παρά την υψηλή γλυκόζη στο αίμα τους.
Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι η δράση του HCN2 ελέγχει τον χρόνιο πόνο στον διαβήτη και κατά συνέπεια φάρμακα που μπλοκάρουν το HCN2 είναι πολλά υποσχόμενα για τη θεραπεία του διαβητικού πόνου σε ανθρώπους. Η έρευνα της επιστημονικής ομάδας του Δρα Τσαντούλα, η οποία ξεκίνησε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge το 2012 και εν συνεχεία μεταφέρθηκε στο King’s College του Λονδίνου (τμήμα Wolfson Centre for Age-Related Diseases) το 2014, όπου διήρκεσε σε σύνολο 5 χρόνια, αποκάλυψε πως ο διαβητικός πόνος οφείλεται σε μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη ονόματι HCN2. H πρωτεΐνη αυτή είναι όπως μας περιγράφει, «το φανάρι σε μια διασταύρωση που οδηγεί στον χρόνιο πόνο, δηλαδή το σημείο από το οποίο περνάνε διαφορετικά βιοχημικά μονοπάτια, που καταλήγουν στον χρόνιο πόνο».
Πέτρος Κωνσταντίνος Μπενιάς ο Έλληνας που ανακάλυψε το διαμέσιο το νέο όργανο στο ανθρώπινο σώμα
Πέτρος Μπενιάς
Έργα Ελλήνων
Ο Πέτρος Κωνσταντίνος Μπενιάς είναι ο 38χρονος ομογενής γαστρεντερολόγος, ένας από τους επικεφαλής της ειδικευμένης ερευνητικής ομάδας, που δημοσίευσε στο περιοδικό «Scientific Reports» τα αποτελέσματά της, γνωστοποιώντας την ύπαρξη ενός νέου οργάνου στο ανθρώπινο σώμα.
Το διαμέσιο είναι ένα σύστημα παρόμοιο με το λεμφικό ή αγγειακό, ένα δίκτυο καναλιών, τα οποία περιβάλλουν κάθε ιστό του σώματος και που από κοινού φαίνεται να απαρτίζουν ένα όργανο, μέσα από το οποίο μετακινείται ένα είδος ρευστού που κυκλοφορεί παντού στο σώμα. Το διαμέσιο μεσολαβεί στη μεταφορά του υγρού αυτού από τη βλεννογόνο στα λεμφαγγεία, γεγονός που, ενδεχομένως, αποτελεί ένα από τα κλειδιά για την κατανόηση, μεταξύ άλλων, και της διάδοσης του καρκίνου. Στόχος της επιστημονικής ομάδας μετά τον εντοπισμό του διαμέσιου είναι να αποκρυπτογραφήσει τον τρόπο με τον οποίο ο καρκίνος πιθανόν, μέσω αυτού του συστήματος, εξαπλώνεται στον ανθρώπινο οργανισμό και να βοηθήσει, αν όχι στην ίαση, τουλάχιστον στη θεραπευτική μέθοδο και στην επιβράδυνση της εξάπλωσής του.
Ο Πέτρος Μπενιάς είναι Έλληνας από το Μεγανήσι της Λευκάδας και τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας, όμως γεννημένος και μεγαλωμένος στην Νέα Υόρκη. Η οικογένειά του διατήρησε στενούς δεσμούς με τη γενέτειρα, εξού και ο ίδιος επιστρέφει τακτικά στην πατρογονική γη, έχοντας αποκτήσει πλέον τη δική του οικογένεια μαζί με τη σύζυγό του Χριστίνα. Μάλιστα, κάνουν διακοπές στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι με τα δύο τους παιδιά, όπως λέει στην ΕΡΤ.
Σύμφωνα με το Northwell Health, ο Μπενιάς έχει σπουδάσει στο Albert Einstein College of Medicine, έχει κερδίσει δύο υποτροφίες στο Mount Sinai Beth Israel του Petrie Division και έχει αποκτήσει πιστοποιητικά Γαστρεντερολογίας και Εσωτερικής Παθολογίας, ενώ, στο παρελθόν, είχε εργαστεί ως βοηθός καθηγητής στο Donald and Barbara Zucker School of Medicine στο Hofstra/Northwell. Ύστερα από τις υποτροφίες, παρέμεινε κι εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Icahn στη Νέα Υόρκη ως καθηγητής Γαστρεντερολογίας, ενώ παράλληλα συνεργάζεται με τα Lenox Hill Hospital, Long Island Jewish Medical Center, North Shore University Hospital και το Staten Island University Hospital.
Μαζί με τον Νιλ Θάιζε, καθηγητή Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, άρχισαν τη συστηματική έρευνα για το νέο όργανο το 2013. Είναι ένας από τους πρώτους επιστήμονες που αντίκρισαν, για πρώτη φορά, χάρη στη χρήση ειδικών, εξελιγμένων μικροσκοπίων, το διαμέσιο. «Μόλις τον τελευταίο χρόνο πριν από τη δημοσίευση του πορίσματος των ερευνών μας -δηλαδή πριν από μερικές ημέρες- συνειδητοποιήσαμε τι είχαμε ανακαλύψει» λέει ο Πέτρος Μπενιάς στο ΘΕΜΑ.
Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για ένα άγνωστο, έως πρότινος, στην επιστημονική κοινότητα όργανο και πως νέες ανακαλύψεις βρίσκονται στον δρόμο. «Θεωρούμε πως αυτή η βιολογική νεροτσουλήθρα κρύβει τον μηχανισμό εξάπλωσης των καρκινικών κυττάρων στον οργανισμό. Τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να εισχωρήσουν στα κανάλια του διαμέσιου κι έτσι άμεσα να βρεθούν μέσα στο λεμφικό σύστημα. Για να εξαπλωθεί ο καρκίνος πρέπει να περάσει από αυτόν τον χώρο, από αυτό το διαμέσιο» εξηγεί και συνεχίζει λέγοντας «Συγκεκριμένα, θα επικεντρωθούμε στη μελέτη του διαμέσιου σε ό,τι αφορά τον καρκίνο του οισοφάγου και του στομάχου. Λόγω και της ειδικότητάς μου, σκοπεύω να εστιάσω κατά προτεραιότητα στις μορφές του γαστρεντερικού καρκίνου».
Ο δρ Μπενιάς έχει προγραμματίσει να επισκεφθεί την Ελλάδα τον ερχόμενο Ιούλιο, προκειμένου να συμμετάσχει σε επιστημονικό συνέδριο. Δηλώνει μάλιστα ότι ανυπομονεί γι’ αυτήν τη συνάντηση με Έλληνες συναδέλφους του, καθώς «γνωρίζω το εξαιρετικό επίπεδό τους, έχω συνεργαστεί με κάποιους και έχω εκπαιδεύσει άλλους στις ΗΠΑ και θεωρώ πως είναι πολύ τιμητικό να συμμετέχω σε ένα συνέδριο που γίνεται στη χώρα του Ιπποκράτη».
O Ιωσήφ Λαζαρίδης είναι ερευνητικός συνεργάτης στο Τμήμα Γενετικής, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.
Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1976. Το 1999 αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ. Έκανε τόσο το μεταπτυχιακό του (2002) όσο και το διδακτορικό του (2006) στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Ιρβάιν, με εξειδίκευση στην πληροφορική και στις βάσεις δεδομένων.
Στη συνέχεια, αξιοποίησε τις γνώσεις του αυτές στην ανάλυση των γενετικών δεδομένων και από το 2013 εργάζεται στο εργαστήριο του κορυφαίου Αμερικανού παλαιογενετιστή καθηγητή David Reich του Χάρβαρντ, έχοντας συμβάλει καθοριστικά σε μεγάλο αριθμό επιστημονικών δημοσιεύσεων κατά την τελευταία διετία.
O Ιωσήφ Λαζαρίδης υπήρξε επικεφαλής μιας έρευνας μαζί με τον γενετιστή Γιώργο Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, που έδειξαν ότι οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι είχαν μεγάλες γενετικές συγγένειες μεταξύ τους παρά τις όποιες διαφορές τους, κατάγονταν και οι δύο κυρίως από τους πρώτους νεολιθικούς γεωργούς στην περιοχή του Αιγαίου, ενώ οι σημερινοί Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι σε μεγάλο βαθμό με τους Μυκηναίους.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο του 2017 στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Nature, εστίασε στην εποχή του Χαλκού (3η-2η χιλιετία π.Χ.). Σε αυτή τη νέα πρωτοποριακή έρευνα, Έλληνες και ξένοι επιστήμονες, ανέλυσαν για πρώτη φορά το αρχαίο DNA Μυκηναίων και Μινωιτών και το συνέκριναν με άλλους πληθυσμούς και με τους σύγχρονους Έλληνες.
Η προέλευση των Μυκηναίων και των Μινωιτών απασχολεί τους αρχαιολόγους για πάνω από έναν αιώνα και οι σχετικές εκτιμήσεις βασίζονταν έως τώρα κυρίως σε αρχαιολογικά και γλωσσολογικά δεδομένα. Η νέα μελέτη ρίχνει πλέον νέο γενετικό φως στην καταγωγή τους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι είχαν βαθιές ρίζες στο Αιγαίο και δεν προέρχονταν από κάποιον άλλο μακρινό εξελιγμένο πολιτισμό εκτός αιγαιακού χώρου. Η γενετική ανάλυση συμπεραίνει ότι οι αρχικοί πρόγονοι τόσο των Μινωιτών όσο και των Μυκηναίων ήσαν κατά βάση ντόπιοι γεωργικοί πληθυσμοί από τη νεολιθική Δυτική Ανατολία, την Ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.
Για πρώτη φορά, μελετήθηκαν δείγματα αρχαίου DNA από οστά και δόντια 19 ατόμων, μεταξύ των οποίων δέκα Μινωιτών από την Κρήτη. Αυτά τα αρχαία γονιδιώματα συγκρίθηκαν με το αρχαίο DNA 332 ανθρώπων από γειτονικές χώρες και 2.616 συγχρόνων (μεταξύ των οποίων δύο σημερινών Κρητών).
Σύμφωνα με τον Ιωσήφ Λαζαρίδη, «οι πρώτοι Νεολιθικοί πληθυσμοί της δυτικής Ανατολίας και της Ελλάδας ήταν εξαιρετικά ομοιογενείς, απόγονοι ενός κοινού πρωτο-γεωργικού πληθυσμού που εξαπλώθηκε από την 7η χιλιετία π.Χ. ανά την Ευρώπη. Τα νέα δεδομένα της μελέτης μας αποδεικνύουν πως τόσο οι Μυκηναίοι όσο και Μινωίτες προέρχονται κατά βάση, σε ποσοστό 75% έως 85%, από αυτό τον πρωτο-γεωργικό πληθυσμό».
Μία Ελληνίδα πρωταγωνίστρια στο Φεστιβάλ των Καννών
Ιωάννα Μελή
Έργα Ελλήνων
Η νεαρή Ελληνίδα ηθοποιός Ιωάννα Μελή πρωταγωνιστεί στην ταινία μικρού μήκους «Life in Color» (Ζωή με Χρώμα) που παρουσιάστηκε στο «Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών» του 2018, έναν από τους σημαντικότερους διεθνείς διαγωνισμούς κινηματογράφου. Η ταινία επιλέγη να διαγωνιστεί στην κατηγορία Ανερχόμενων Κινηματογραφιστών που διοργανώνει το Αμερικάνικο Περίπτερο στο Φεστιβαλ των Καννών. Οι επιλεγμένς ταινίες σε αυτήν την κατηγορία συνθέτουν ένα μικρότερο φεστιβάλ μέσα στο πιο σημαντικό γεγονός στη διεθνή κινηματογραφική ατζέντα.
Η ταινία, που ξεχώρισε και προβλήθηκε στο φεστιβάλ, πραγματεύεται τη ζωή ενός άντρα προχωρημένης ηλικίας με Αλτσχάιμερ που συγκρούεται με την αυταρχική κόρη του, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί να συγκρατήσει τις μνήμες τού χρόνια χαμένου του εραστή.
Η Ιωάννα Μελή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, ενώ έκανε τα πρώτα της βήματα στο θέατρο ξεκινώντας από τις παραστάσεις του σχολείου κι έπειτα ανεβαίνοντας σε θεατρικές σκηνές ανά την Ευρώπη ταξιδεύοντας με τη σχολική χορωδία. Έχει αποκτήσει Μπάτσελορ στο Δράμα και τις Θεατρικές Τέχνες από το Πανεπιστήμιο Goldsmiths College του Λονδίνου και Μεταπτυχιακό από την Ακαδημία Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, ενώ έχει εκπαιδευτεί τόσο στο μουσικό θέατρο όσο και στη φωνητική.
Έχει συμμετάσχει σε 11 ταινίες -σε 9 από αυτές είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους- σε τηλεοπτικές ή διαδικτυακές σειρές και διαφημίσεις και σε κορυφαίες παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η δουλειά της έχει προβληθεί σε φεστιβάλ παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένου του Tribeca Film Festival, του περίφημου φεστιβάλ κινηματογράφου για νέους δημιουργούς. Πρόσφατα, πρωταγωνίστησε στην «Ανάβαση» (Ascendance) του πασίγνωστου ηθοποιού Ντουέιν Τζόνσον, ενώ συμμετείχε στο «Άουσβιτς» (Auschwitz) με τη Μέριλ Στρίπ, μία από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της σύγχρονης εποχής, και σκηνοθέτη τον Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Είναι, επίσης, γνωστή για τον ρόλο της «Χόλι» στη δική της ταινία «A Little Part of You» (Ένα Μικρό Μέρος από Εσένα), για την οποία και βραβεύτηκε, το 2014, στο «Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Νέας Υόρκης» ως «Καλύτερη Ηθοποιός σε Ταινία Μικρού Μήκους» και στο «Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Καλιφόρνιας» για την «Καλύτερη Ταινία Μικρού Μήκους από Σπουδαστή». Η ταiνία έλαβε πέντε ακόμα υποψηφιότητες από φεστιβάλ σε Νέα Υόρκη, Μαδρίτη, Κίνα και Ελλάδα και προβλήθηκε σε Αμερική κι Ευρώπη, μέσω καλωδιακής τηλεόρασης.
Φέτος, η Ιωάννα Μελή θα παίζει στη δραματική σειρά «Dirty Laundry», όπου θα υποδύεται μία ενθουσιώδη νηπιαγωγό που προσπαθεί να βοηθήσει τη μεγαλύτερη αδελφή της να ορθοποδήσει μετά τον θάνατο του άντρα της και να ξαναχτίσει τη ζωή της μαζί με τα δύο της παιδιά. Ταυτόχρονα, θα ολοκληρώσει το σενάριο της δικής της κωμικής σειράς, η οποία θα γυριστεί στην Αθήνα και στο Λος Άντζελες, όπου και κατοικεί. Επιπλέον, είναι μέλος του «Νέου Αμερικάνικου Θεάτρου» (The New American Theatre).
Μία από τους 50 κορυφαίους εκπαιδευτικούς στον κόσμο
Αγγελική Παππά
Έργα Ελλήνων
Η Αγγελική Παππά επιλέχθηκε ανάμεσα σε 20.000 δάσκαλους και εκπαιδευτικούς, από 179 χώρες, και ανακηρύχθηκε μία από τους 50 καλύτερους του κόσμου, λαμβάνοντας υποψηφιότητα για δύο συνεχόμενες χρόνιες για το «Global Teacher Prize», το «Νόμπελ» των εκπαιδευτικών. Επιπλέον, είναι ιδρύτρια, υπεύθυνη σπουδών και εκπαιδεύτρια καθηγητών ξένων γλωσσών στο I Love Dyslexia, στον πρώτο διεθνώς εξειδικευμένο χώρο «ολιστικής» διδακτικής των αγγλικών για μαθητές (παιδιά, εφήβους και ενήλικες) με δυσλεξία και μαθησιακές διαφορετικότητες.
Γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1975 και έχει καταγωγή από τις Ερυθρές Αττικής και τη Σάμο. Σπούδασε σε μερικά από τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια του κόσμου, όπως το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, στην Αγγλία, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στις ΗΠΑ, ενώ έχει Μπάτσελορ από το Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος.
Η Αγγελική Παππά είναι πλέον καθηγήτρια αγγλικών και ειδική παιδαγωγός, με εξειδικευμένες μεταπτυχιακές σπουδές στη διαφοροποιημένη διδασκαλία και την ειδική αγωγή στην ξένη γλώσσα. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Πανεπιστημίου της Folkuniversitetet στην Ουψάλα, διδάσκοντας και συγγράφοντας ακαδημαϊκά και εκπαιδευτικά εγχειρίδια. Ακόμα, συνεργάζεται με πληθώρα φορέων, όπως την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Γονέων Παιδιών με Δυσλεξία και Μαθησιακές Δυσκολίες, με σχολικούς συμβούλους. Συνεργάζεται, επίσης, με το Υπουργείο Παιδείας Ελλάδος και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, ενώ είναι καλεσμένη σε πολυάριθμες εισηγήσεις στο κομμάτι της ειδικής αγωγής σε όλη τη χώρα. Επιπλέον, συμμετέχει ως κεντρική ομιλήτρια σε εκδηλώσεις του ΟΗΕ, σε Tedx και σε διεθνή συνέδρια, ενώ έχει συμπεριληφθεί και στο παγκόσμιο δίκτυο των Microsoft Innovative Education Expert 2017/18 και έχει συγγράψει και παιδικά βιβλία.
Το δημιούργημά της, «i love dyslexia», είναι το μοναδικό κέντρο παγκοσμίως που ασχολείται αποκλειστικά με τη μάθηση ξένης γλώσσας σε παιδιά με δυσλεξία με τρόπο «ολιστικό». Η φιλοσοφία του απορρέει από τα λόγια του Άλμπερτ Αϊνστάιν, «Ποτέ δε διδάσκω τους μαθητές μου. Επιχειρώ μόνο να δημιουργήσω τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορούν να μάθουν», λόγια που αποτελούν βαθιά έμπνευση στη διδασκαλία που παρέχεται με τη βοήθεια της εκπαιδευτικού.
Στόχος του οργανισμού είναι μέσα από την επιτυχημένη εκμάθηση των αγγλικών να βιώσει ο κάθε μαθητής με δυσλεξία και άλλες μαθησιακές διαφορετικότητες, όχι μονό ακαδημαϊκή επιτυχία στην ξένη γλώσσα, αλλά και προσωπική ενδυνάμωση και αυτογνωσία. Είναι η παιδεία της καλλιέργειας του πνεύματος και της ψυχής, με την ενεργή εμπλοκή του σώματος, καλύπτοντας και τις τρεις αυτές πτυχές (ψυχή, νου και σώμα), όπως τις έχει ορίσει και ο Αριστοτέλης. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η κυρία Παππά μελετά και συνεργάζεται με νευροεπιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Tufts, όπως τη Μαριάν Βολφ, διευθύντρια του Κέντρου Ανάγνωσης Και Γλωσσολογικής Έρευνας, αλλά και τον Δρ. Θεοχάρη Θεοχαρίδη, διευθυντή του Εργαστηρίου Μοριακής Ανοσοφαρμακολογίας και Ανακάλυψης Φαρμάκων στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Tufts-Tufts Medical Center.
Είναι, επίσης, δημιουργός του εφαρμοζόμενου προγράμματος σπουδών του ILD (I Love Dyslexia), 3Dlexia -που συζητείται σε όλον τον κόσμο- ενός συνδυασμού κατάλληλων διδακτικών τεχνικών, πρωτότυπου χειροποίητου υλικού, εξειδικευμένου λογισμικού και εργαλείων επαυξημένης πραγματικότητας για διαδραστικούς πίνακες και iPads. Η φύση του προγράμματος είναι οργανική και συνεπώς ανανεώνεται, εκσυγχρονίζεται και βελτιώνεται, όποτε χρειάζεται, για να ανταποκριθεί εξατομικευμένα στις ανάγκες του κάθε μαθητή.
To 2018, η Αγγελική Παππά αναδείχθηκε νικήτρια του Βραβείου Κοινωνικού Αντίκτυπου των UK Alumni Awards 2018 και του Regional UK Alumni Awards 2018 του Βρετανικού Συμβουλίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βραβεύτηκε για τη δημιουργία του «i love dyslexia» EFL School, που δίνει λύσεις σε 700 εκατομμύρια ανθρώπους με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες παγκοσμίως απέναντι στη μεγάλη πρόκληση, που αντιμετωπίζουν στην εκμάθηση ξένων γλωσσών, καθώς και για τον σημαντικό αντίκτυπο του παγκόσμιου #SOS4LoveProject, που ενώνει 22.000 μαθητές, 945 σχολεία, 58 χώρες και όλες τις ηπείρους, υποστηρίζοντας τους 17 στόχους για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του ΟΗΕ μέσω δράσεων των μαθητών, τονίζοντας την επιτακτική ανάγκη για παιδεία αγάπης στον κόσμο. Λόγω της βράβευσης αυτής, συναντήθηκε με τον Πρίγκιπα της Ουαλίας, Καρολο, στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ο οποίος εξέφρασε δημόσια την εμπιστοσύνη του στο μοναδικό έργο που παράγεται στο «i love dyslexia».
Στις 25-26 Μαΐου 2018, συμμετείχε στο εκπαιδευτικό φεστιβάλ «Creative Magic» στη Σερβία, ως Πρέσβειρα Παιδείας της Ελλάδος για το Ίδρυμα Varkey.
Έχει λάβει πολλές άλλες τιμητικές διακρίσεις από διάφορους φορείς και τα Υπουργεία Παιδείας και Ανάπτυξης για το σύνολο της καινοτόμου εκπαιδευτικής της συνεισφοράς στη χώρα μας.
Διακρίσεις:
– 25/08/2017
Microsoft Innovative Educator (MIE) Expert 2017-18
Η Αγγελική Παππά συμπεριελήφθη στην παγκόσμια κοινότητα πρωτοπόρων εκπαιδευτικών του προγράμματος ΜΙΕ Expert 2017/18.
– 14/06/2017
Βρετανική Πρεσβεία στην Αθήνα – Τιμητική παρουσίαση της καινοτομίας του «i love dyslexia» στη Βρετανική Πρεσβεία κατά τον εορτασμό των γενεθλίων της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’.
– 06/03/2017
Votre Beaute Γυναίκες της Χρονιάς 2017, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – Διάκριση της Αγγελικής Παππά στις 3 Γυναίκες της Χρονιάς για την Ελλάδα στην κατηγορία «Επιστήμων».
– 17/02/2017
Ένωση Ελληνίδων για την Οικογένεια και τη Νεότητα – Τιμητική βράβευση της Αγγελικής Παππά για την ίδρυση του πρώτου διεθνώς απόλυτα εξειδικευμένου εκπαιδευτικού οργανισμού ολιστικής και βιωματικής διδασκαλίας Αγγλικών σε μαθητές με δυσλεξία και μαθησιακές διαφορετικότητες
– 13/01/2017
Study UK Alumni Awards 2017, British Council & British Embassy Athens – Διάκριση της Αγγελικής Παππά στους φιναλίστ της κατηγορίας «Επιχειρηματικότητα» των Study UK Alumni Awards 2017, τα οποία διοργανώθηκαν από το Βρετανικό Συμβούλιο σε συνεργασία με τη Βρετανική Πρεσβεία στην Αθήνα.
-Ηilton, Athens Money Show
Τιμητική διάκριση της Αγγελικής Παππά για τη συμβολή της στην Παγκόσμια Παιδαγωγική από τον Όμιλο για την UNESCO Νομού Πειραιώς και Νήσων.
– 2017 & 2016
Global Teacher Prize, Varkey Foundation – Διάκριση της Αγγελικής Παππά επί δύο συναπτά έτη στους 50 κορυφαίους εκπαιδευτικούς του κόσμου στο Global Teacher Prize, το επονομαζόμενο ως το «Nόμπελ των Εκπαιδευτικών». Για το GTP 2016, η επιλογή έγινε κατόπιν αξιολόγησης 8.000 υποψηφίων εκπαιδευτικών από 149 χώρες, ενώ για το GTP 2017 κατόπιν αξιολόγησης 20.000 υποψηφίων από 179 χώρες. Μέσω της σπουδαίας διάκρισής της, η Αγγελική Παππά είναι Πρέσβειρα Παιδείας της Ελλάδος του Ιδρύματος Varkey.
– 10/10/2016
Ροταριανός Όμιλος Αμαρουσίου και Διεθνές Rotary – Ανακήρυξη της Αγγελικής Παππά ως μέλος του Ροταριανού Ομίλου Αμαρουσίου και του Διεθνούς Rotary, σε αναγνώριση της δράσης της σε ανθρωπιστικό και εκπαιδευτικό επίπεδο.
– 07/10/2016
2o Παγκόσμιο Συνέδριο Εφηβικής Ιατρικής και Παιδοψυχολογίας, Λονδίνο-Ηνωμένο Βασίλειο – Βεβαίωση αναγνώρισης της Αγγελικής Παππά για «την πρωτοφανή και αξιοσημείωτη παρουσίασή της ως κεντρική ομιλήτρια του συνεδρίου στην ομιλία με θέμα «i love dyslexia».
– 08/2016
Accolade Global Film Competition, USA – Award of Merit Special Mention για το φιλμ μικρού μήκους του «i love dyslexia».
Το φιλμ μικρού μήκους του ILD EFL-FL School, που δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Μανταλιάς βραβεύθηκε στην κατηγορία «Eπίδραση: Έμπνευση/Κίνητρο».
– 06/06/2016
Επιστημονική εκδήλωση του Ελληνικού Οργανισμού Πολιτικών Επιστημόνων (Ε.Ο.Π.Ε. – HAPSc) στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών.
Τίτλος εκδήλωσης: «Η Ελλάδα στον Κόσμο – η διεθνής διάσταση της χώρας»
Απονομή τιμητικής διάκρισης στην Αγγελική Παππά για τη συμβολή στην Παιδεία σε
εθνικό και διεθνές επίπεδο και ανακήρυξή της ως τιμητικό μέλος του Ε.Ο.Π.Ε.
– 21/04/2016
Education Business Awards 2016 – Απονομή τιμητικού βραβείου από την Κα Μαριέττα Γιαννάκου, πρώην Υπουργό Παιδείας και Πρόεδρο της κριτικής επιτροπής των Education Business Awards, στην Αγγελική Παππά για τη συνολική συνεισφορά της στην Παιδαγωγική.
– 07/02/2016
Greek Teachers, ανθρωπιστική εταιρεία Ελλήνων δασκάλων
H Αγγελική Παππά τιμήθηκε με το αγαλματίδιο της «Νίκης του Παιωνίου» στην Αρχαία Ολυμπία για τη μοναδική προσφορά της στην Παιδαγωγική.
– 2015
The UNESCO-Hamdan bin Rashidi Al-Maktoum Prize for Outstanding Practice and Performance in Enhancing the Effectiveness of Teachers.
H Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNESCO έθεσε υποψήφιο για το Hamdan Prize τον εκπαιδευτικό οργανισμό «i love dyslexia», αναγνωρίζοντας την εξαιρετική συμβολή του στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των καθηγητών της Αγγλικής ως ξένη γλώσσα σε μαθητές με δυσλεξία και μαθησιακές διαφορετικότητες.
– 17/12/2012
Πρόσκληση της Αγγελικής Παππά από τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για την επιμόρφωση των Σχολικών Συμβούλων Αγγλικής Γλώσσας και Προϊσταμένων όλης της Ελλάδας.
– 15/03/2012
Η βιογραφία της Αγγελικής Παππά στην παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια Hubners WHO IS WHO.
Η παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια Ηubners WHO IS WHO, που ξεκίνησε πριν από 150 χρόνια με έδρα την Ελβετία, συμπεριλαμβάνει τη βιογραφία των σημαντικότερων προσωπικοτήτων της κάθε χώρας από όλους τους τομείς. Στην Ελληνική έκδοση, συμπεριλαμβάνεται η βιογραφία της Αγγελικής Παππά. Η επιλογή του ονόματος της έγινε βάσει του βιογραφικού σημειώματος της και της προσφοράς της στην Ελλάδα, με βάση το πρότυπο έργο της στον τομέα της εκπαίδευσης στη χώρα μας.
– 11/01/2012
Ηow2Learn World Project στο TEDxAthens Challenge.
Η Αγγελική Παππά συμμετείχε στον διαγωνισμό ΤΕDxAthens Challenge, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 5/12/11, για την καλύτερη πρόταση καινοτόμου εκπαιδευτικού προγράμματος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα στην Ελλάδα. Η πρόταση της How2Learn World Project ανέβηκε στις πρώτες θέσεις του διαγωνισμού και προσέλκυσε το προσωπικό ενδιαφέρον της τότε Υπουργού Παιδείας κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου, αποσπώντας συγχαρητήρια επιστολή για το υψηλό επίπεδο της. Στην προαναφερθείσα επιστολή γίνεται αναφορά «στο βάθος, τα σχέδια και τις φιλοδοξίες της καινοτόμου πρωτοβουλίας της κυρίας Παππά» και τονίζεται από την Υπουργό ότι, «σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα, η προσήλωση της κυρίας Παππά σε έναν τόσο συγκεκριμένο στόχο έχει ιδιαίτερη αξία».
Ο Έλληνας που χαράσσει την παγκόσμια στρατηγική μάρκετινγκ της Microsoft
Ιορδάνης Χρυσαφίδης
Έργα Ελλήνων
Ο Ιορδάνης Χρυσαφίδης είναι κάτοχος πτυχίου επιστήμης και διοίκησης επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο του Waterloo στον Καναδά και αυτή τη στιγμή είναι Αντιπρόεδρος του τμήματος Μάρκετινγκ στον παγκόσμιο κολοσσό της τεχνολογίας Microsoft.
Ο κ. Χρυσαφίδης και η ομάδα του είναι υπεύθυνοι για την οριοθέτηση και την εκτέλεση παγκόσμιων στρατηγικών μάρκετινγκ, προγραμμάτων και εκστρατειών των κατασκευαστών πρωτότυπου εξοπλισμού (ΟΕΜ), με στόχο την προώθηση του συνολικού οικοσυστήματος υλικού και την επίτευξη αμοιβαίων επιχειρησιακών στόχων του αμερικανικού κολοσσού.
Ο κ. Χρυσαφίδης έχει διατελέσει σε πολλές επιχειρησιακες θέσεις του τμήματος μάρκετινγκ από τη στιγμή που προσχώρησε στη Microsoft το 1993. Πριν από την προσχώρησή του στο τμήμα OEM, ήταν ο Αντιπρόεδρος της Corporate Accounts Sales, Μάρκετινγκ και Επιχειρήσεων της αμερικανικής θυγατρικής της Microsoft.
Εκεί είχε υπό την εποπτεία του την ανάπτυξη επιχειρηματικών σχεδίων που θεωρούνται κρίσιμα για τη διαχείριση των συνολικών πωλήσεων, μάρκετινγκ και επιχειρησιακών δραστηριοτήτων του τμήματος Μικρών και Μεσαίων Πελατών των ΗΠΑ.
Διετέλεσε Αντιπρόεδρος Μάρκετινγκ της Microsoft Canada και ήταν υπεύθυνος για την προώθηση παγκόσμιων εκστρατειών μάρκετινγκ. Επίσης, μέρος των αρμοδιοτήτων του ήταν η χάραξη στρατηγικής για την ομάδα του Windows Server System, οι πωλήσεις και τα εργαλεία μάρκετινγκ και ανάπτυξης των προγραμματιστών της εταιρείας.
Πριν από την είσοδό του στη Microsoft, εργάστηκε ως σύμβουλος ανάπτυξης και πωλήσεων για έναν μεγάλο οργανισμό υπηρεσιών πληροφορικής της Βόρειας Αμερικής.
Ο Ιορδάνης Χρυσαφίδης έχει επίσης υπηρετήσει στο Διοικητικό Συμβούλιο της Καναδικής Ένωσης Μάρκετινγκ, ως Διευθύνων Σύμβουλος.
Ο Δρ. Γιώργος Τσώκος γεννήθηκε στο Μίστρο Ευβοίας. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στη Ρευματολογία, απ’ όπου το 1977 έλαβε επίσης το δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών στη Βιοστατιστική.
Το 1979 μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όπου ακολούθησε μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα και, παράλληλα, άσκησε και καθήκοντα σε πολλές διοικητικές θέσεις. Πλέον, ο Δρ. Γιώργος Τσώκος είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και Διευθυντής του τμήματος Κλινικής Ρευματολογίας στο Ιατρικό Κέντρο της Beth Israel Deaconess στη Βοστώνη.
«Η απόφαση να δουλέψει κανείς στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό είναι καθαρά προσωπική και ταυτόχρονα δυναμική», έχει δηλώσει σε συνέντευξη του. «Αυτοί που επιλέγουν να μείνουν στο εξωτερικό μπορούν να προσφέρουν πολλά στην Ελλάδα εκπαιδεύοντας νέους συναδέλφους, συμμετέχοντας σε συνέδρια, σεμινάρια και άλλες εκδηλώσεις στην Ελλάδα και ίσως συμβάλλοντας στις διδακτικές και ερευνητικές δραστηριότητες των Ελληνικών πανεπιστημίων».
Είναι διεθνώς αναγνωρισμένος ως ένας από τους κορυφαίους ηγέτες της σύγχρονης έρευνας εναντίον της ασθένειας του λύκου, με ανακαλύψεις – ορόσημο που έφεραν την κατανόηση του λύκου σε νέα επίπεδα, ρίχνοντας φως στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται και εξελίσσεται η ασθένεια με την πάροδο του χρόνου.
Το 2016 μετείχε σε ερευνητική ομάδα η οποία ανακάλυψε ένα ένζυμο που αυξάνεται στο αίμα των ασθενών με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο. Το «μπλοκάρισμα» αυτού του ενζύμου, αποδείχθηκε ότι μπορεί να μειώσει σημαντικά τα συμπτώματα της νόσου.
Πλέον στο εργαστήριο του στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ασχολείται με μελέτες των ανοσοκυττάρων και των γονιδίων στον ανθρώπινο συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (SLE), καθώς και σε μηχανισμούς βλάβης ιστών. Μελετώντας τη μοριακή προέλευση των πολλαπλών ανωμαλιών των ανοσοκυττάρων στον SLE, οι μελέτες του Δρ. Τσώκου εντοπίζουν νέους βιοδείκτες για τη διάγνωση των ασθενειών και θεραπευτικών στόχων.
Ο Δρ. Γιώργος Τσώκος είναι ένας πολυβραβευμένος επιστήμονας- μεταξύ των διακρίσεων του περιλαμβάνονται τα βραβεία Lupus Insight Prize από το Lupus Foundation of America, Philip Hench Award, Mary Kirkland Award, Lee C. Howley Jr. Arthritis Research Prize από το Arthritis Foundation, Distinguished Basic Investigator Award από το American College of Rheumatology, Howard and Martha Holley Award από το University of Alabama, Carol Nachman Ιnternational Prize in Rheumatology, Marian Ropes Award από το Arthritis Foundation, MERIT award από το National Institutes of Health καθώς και πολλά άλλα.
«Είμαι απόλυτα σίγουρος, ότι το μέλλον για την Ελληνική Ακαδημαϊκή κοινότητα θα είναι λαμπρό. Η προσφορά της στο διεθνή χώρο θα συνεχίσει να αυξάνει. Η ουσιαστική οικονομική άνοδος της Ελλάδας, αποσυνδεδεμένη από τον τουρισμό και άλλους υπηρεσιακούς κλάδους, είναι απόλυτα ταυτισμένη με την ερευνητική δραστηριότητα. Είναι εύλογο ότι η Ελληνική κοινωνία πρέπει να συσπειρώσει όλες τις προσπάθειες σε δημιουργικές ερευνητικές προσπάθειες. Το ανθρώπινο υλικό υπάρχει αυτό που λείπει είναι γνωστό σε όλους» έχει πει ο Δρ. Τσώκος.
Άξιο αναφοράς το γεγονός πως και το συγγραφικό έργο του Δρ. Γιώργου Τσώκου είναι ιδιαίτερα μεγάλο με πρωτότυπες δημοσιεύσεις σε μεγάλου κύρους ιατρικά περιοδικά, ενώ είναι διευθυντής σύνταξης σε 7 αγγλόφωνα βιβλία ιατρικού ενδιαφέροντος.
Ο μηχανικός που εμπιστεύονται κολοσσοί της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας
Δημήτρης Βαρτζιώτης
Έργα Ελλήνων
Ο Δημήτρης Βαρτζιώτης, μετά από λαμπρές σπουδές την δεκαετία του ‘70 στην αεροναυπηγική, την ίδρυση της TWT Science & Innovation το 1986 και πολλά χρόνια εργασίας στη Γερμανία, επέστρεψε το 1994 στη γενέτειρά του, τον Κατσικά Ιωαννίνων. H σύγχρονη τεχνολογία, του επιτρέπει να διευθύνει από εκεί μια τεράστια επιχείρηση-κλειδί για την γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία εστιάζει στην εξέλιξη της ψηφιακής υπόστασης των αυτοκινήτων.
Η κύρια εργασία του στην νεότερη από τις δύο εταιρείες του, τη ΝΙΚΙ Information Technologies / Digital Engineering με έδρα τα Ιωάννινα, είναι να οδηγεί ένα«jet τεχνολογίας» όπου το Information Technologies και το Engineering πρέπει να συντρέχουν και να συναγωνίζονται.
Σε αυτό το άρμα της τεχνολογικής αιχμής πρέπει να διαχειρίζεται τις εξαιρετικές γνώσεις των συνεργατών του, τις ιδέες, τα όνειρα και τους εγωισμούς τους, αλλά και τους μεγάλους πελάτες του όπως είναι οι Mercedes-Benz, BMW, Audi, Porsche, European Space Agency (ESA), Bosch, Samsung και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις.
Το κεντρικό θέμα των εργασιών τους είναι το Digital Simulation, δηλαδή η ανάπτυξη των οχημάτων σε ψηφιακή μορφή πριν περάσουν στην παραγωγή. Για παράδειγμα, η ευστάθεια ενός νέου μοντέλου αυτοκινήτου, η αεροδυναμική του, η θερμοδυναμική του, τα συστήματα πληροφορικής, το machine learning, η τεχνητή νοημοσύνη και ο συνδυασμός αυτών των προβλημάτων, πρέπει να επιλύονται ψηφιακά, πριν την πραγματοποίησή τους. Είναι η νέα ψηφιακή επιστήμη και τεχνολογία.
Στα επιτεύγματα των δραστηριοτήτων του Δημήτρη Βαρτζιώτη είναι, μεταξύ άλλων, η ψηφιακή εξωτερική αεροδυναμική, που εφάρμοσε πρώτη η Mercedes-Benz και μετέπειτα υιοθέτησαν όλες οι αυτοκινητοβιομηχανίες, καθώς και η προσομοίωση ροής αέρα που εφάρμοσε για το μεγαλύτερο επιβατικό αεροσκάφος, το Α380 της Airbus. Στην Ελλάδα, ήταν ο διευθυντής ανάπτυξης του πρωτότυπου ελληνικού αυτοκινήτου «Aletis» από την ΕΛΒΟ, το οποίο σχεδιάστηκε σε συνεργασία με την εταιρεία Pininfarina, και παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου ΙΑΑ 2001 στη Φρανκφούρτη.
To 2012 αρχίζει να επεξεργάζεται, για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), το έργο Roadscanner, για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη ενός οχήματος με ειδικό εξοπλισμό που θα «σκανάρει» και θα χαρτογραφεί ψηφιακά κάθε μέτρο εθνικού και επαρχιακού ελληνικού δρόμου. Το έργο εντάσσεται στο πλαίσιο της ανάπτυξης του ευρωπαϊκού συστήματος δορυφορικής πλοήγησης «Galileo», το οποίο ξεκινά τη λειτουργία του το 2016, και είναι το αντίπαλο δέος του αμερικανικού GPS.
Η ανάγκη για τη δημιουργία αυτού του σύνθετου συστήματος αρωγής προς τους οδηγούς προέκυψε στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας e-Safety, που εγκαινιάστηκε το 2002 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την αυτοκινητοβιομηχανία. Όπως έχει διαπιστωθεί, ένας βασικός λόγος πρόκλησης ατυχήματος είναι η ύπαρξη «μελανών σημείων» στο οδικό δίκτυο. Συχνό παράδειγμα, ο συνδυασμός κακής ορατότητας σε διασταύρωση επαρχιακού δρόμου και μειωμένης πρόσφυσης λόγω καιρικών συνθηκών ή και ποιότητας οδοστρώματος, κάτι που αυξάνει την πιθανότητα πρόκλησης τροχαίου ατυχήματος.
Η νέα γενιά ψηφιακών χαρτών αποβλέπει στην ελαχιστοποίηση αυτού του κινδύνου. Στον Κατσικά δημιουργήθηκε ένα όχημα – πρότυπο, ώστε στη συνέχεια οι αυτοκινητοβιομηχανίες να το χρησιμοποιήσουν ως μοντέλο και να το προσαρμόσουν στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δικών τους μοντέλων. Για τη δημιουργία των εμπλουτισμένων οδικών χαρτών, το όχημα – πρότυπο θα αξιοποιούσε το Ευρωπαϊκό Σύστημα Δορυφορικής Πλοήγησης «Galileo», συνδυάζοντάς το με τα υπάρχοντα GPS, καθώς και με προηγμένο δίκτυο αισθητήρων εδάφους.
Στη Γερμανία, στην TWT Science & Innovation, απασχολούνται περίπου 350 μόνιμοι επιστημονικοί συνεργάτες από τους τομείς της Μηχανολογίας, της Αεροναυπηγικής, της Πληροφορικής, των Μαθηματικών, της Φυσικής αλλά και άλλων επιστημών όπως του ανθρωπισμού. Από αυτούς οι μισοί είναι Διδάκτορες και οι άλλοι Μεταπτυχιακοί. Είναι όλοι τους η αιχμή του δόρατος της γερμανικής γνώσης και της πρωτοπορίας στην τεχνολογική καινοτομία.
Στα Γιάννενα, στη ΝΙΚΙ Digital Engineering, απασχολούνται περίπου 20 επιστήμονες της ίδιας κατηγορίας. Όλοι τους επιλύουν δύσκολα τεχνολογικά προβλήματα, τα περισσότερα από τα οποία είναι απλησίαστα για πολλούς άλλους.
Ο Δημήτρης Βαρτζιώτης αναφέρει χαρακτηριστικά πως «Στην εποχή μας βιώνουμε ένα καινοτομικό άλμα. Όλα στο άμεσο μέλλον θα είναι μία πληροφορία, το ψηφιακό όχημα και το ψηφιακό εργοστάσιο θα προγραμματίζονται ψηφιακά πριν γίνουν πραγματικότητα. Οι ψηφιακές προσομοιώσεις, η τεχνητή νοημοσύνη, οι νέοι υπολογιστές θα είναι στο τέλος ένα τεράστιο σύνολο αριθμών 0,1».
«Θα δούμε επίσης, σύντομα, αυτοκίνητα να κινούνται χωρίς οδηγούς. Η αυτόνομη οδήγηση είναι ένα από τα κεντρικά τεχνολογικά θέματα της εταιρείας μας. Θα βιώσουμε όμορφες εκπλήξεις, που θα διευκολύνουν τη ζωή του ανθρώπου», συμπληρώνει.
Η μέθοδος «GETMe» του κ. Βαρτζιώτη, δημοσιεύτηκε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο CRC με τίτλο «The GETMe Mesh Smoothing Framework». Αφορά στον υπολογισμό ευστάθειας, αντοχής, δυναμικής, αεροδυναμικής οχημάτων και αεροπλάνων. Επίσης, εφαρμόζεται στον μεγάλο κλάδο του Computer Graphics.
Μαθηματικός, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και φιλόσοφος, ο Δημήτρης Βαρτζιώτης έχει κατορθώσει να δημιουργήσει στον Κατσικά Ιωαννίνων μια «μίνι Silicon Valley». Παράλληλα, ερευνά στην επιστημονική τεχνολογία, στα θεωρητικά Μαθηματικά και δημοσιεύει σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά εκδοτικών οίκων όπως Elsevier και Springer. Είναι επίσημος κριτής της Ευρωπαϊκής Μαθηματικής Εταιρείας (zbMATH) και της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας (AMS).
Η εταιρεία του TWT GmbH ανακηρύχθηκε για το 2013 – 2014 πρώτη στη συνολική αξιολόγηση και στην καινοτομία μεταξύ των κορυφαίων εταιρειών της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Η παγγερμανική έρευνα διενεργήθηκε από τις εταιρείες Corporate Research Foundation, Α.Τ. Kaerney και το περιοδικό «Κarriere», οι οποίες μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις στελεχών και συνεργατών των 38 εταιρειών, τις αξιολόγησαν με βάση πέντε κύρια κριτήρια: Αποδοχές, δυνατότητα απασχόλησης και ανέλιξης, εργασιακό περιβάλλον, καινοτομία και διεθνή χαρακτήρα. Η ελληνική εταιρεία κατατάχθηκε άνω του μέσου όρου και στις πέντε κατηγορίες.
Η προσέγγιση του Δημήτρη Βαρτζιώτη για τα μεγάλα ερωτήματα της τεχνολογικής εξέλιξης αλλά και της φιλοσοφικής αναζήτησης, τον κατατάσσει στις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής μας.
Ο ερευνητής της βιολογίας του καρκίνου με στόχο τη θεραπεία του
Κώστας Κουμενής
Έργα Ελλήνων
O Κώστας Κουμενής είναι διακεκριμένος καθηγητής Ραδιοβιολογίας και Ραδιοογκολογίας, ερευνητής στον τομέα της Βιολογίας καρκίνου, διευθυντής ερευνών και συμπρόεδρος στο Department of Radiation Oncology στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.
Μετά την αποφοίτησή του από τη Φαρμακευτική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1989, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και το 1994 ολοκλήρωσε το Διδακτορικό του στη Βιοχημεία στο Πανεπιστήμιο Χιούστον. Στη συνέχεια, ολοκλήρωσε το πρόγραμμα Μεταδιδακτορικού συνεργάτη στο τμήμα Ραδιοβιολογίας και Βιολογίας Καρκίνου στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια.
Από το 2012 είναι διευθυντής ερευνών και συμπρόεδρος στο Department of Radiation Oncology στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια. Το τμήμα ασχολείται κυρίως με την έρευνα στο μικροπεριβάλλον του όγκου, τη μελέτη των αλληλεπιδράσεων μεταξύ της ακτινοβολίας και του όγκου, καθώς και τη μελέτη των φυσιολογικών ιστών (συμπεριλαμβανομένου του ανοσοποιητικού συστήματος) και της φωτοδυναμικής θεραπείας.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Καθημερινή ο Κώστας Κουμενής είχε δηλώσει πως «είναι προσόν να είσαι Έλληνας σήμερα. Ακόμη και στις δύσκολες σημερινές συνθήκες, τα περισσότερα άτομα που συναντώ στο εξωτερικό, όταν μάθουν ότι είμαι Έλληνας, θα εκφράσουν το θαυμασμό τους για τον πολιτισμό μας, θα περιγράψουν τις υπέροχες αναμνήσεις τους από κάποιο ταξίδι τους στην Ελλάδα ή την επιθυμία τους να την επισκεφτούν».
Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του Κώστα Κουμενή επικεντρώνονται κυρίως στη μελέτη του μικροπεριβάλλοντος του όγκου με ιδιαίτερη έμφαση στην επίδραση της υποξίας και του θρεπτικού στρες στην πρόοδο του όγκου, τη μετάσταση και την αντίσταση στη θεραπεία.
Η ομάδα του ήταν η πρώτη που κατέδειξε ότι η υποξία ενεργοποιεί την Ανεπτυγμένη Αντιμετώπιση Πρωτεΐνης (UPR) και την Ολοκληρωμένη Αντίδραση Στρες (ISR), η οποία προσαρμόζει τα κύτταρα στο ενδοπλασματικό δίκτυο και στο θρεπτικό στρες.
Η απενεργοποίηση των UPR / ISR βλάπτει την κυτταρική επιβίωση υπό υποξία ή υπό στέρηση θρεπτικών ουσιών και έχει ως αποτέλεσμα την μειωμένη ανάπτυξη όγκου σε ζωικά μοντέλα, συμπεριλαμβανομένων λεμφωμάτων και σαρκωμάτων. Πιο πρόσφατα, σε συνεργασία με επιστημονικούς του συνεργάτες επιβεβαίωσαν πως το πρωτο-ογκογόνο c-Myc μπορεί να προκαλέσει αυτόνομο κυτταρικό στρες και ότι τα λεμφώματα με ενεργοποιημένο Myc σε εξαρτώνται από το ενεργό στοιχείο Ανεπτυγμένης Αντιμετώπισης Πρωτεΐνης (UPR) για επιβίωση.
«Για τον Έλληνα της διασποράς και με φόντο την κληρονομιά μιας πλούσιας ιστορίας και διαχρονικής γλώσσας, το κάθε άτομο σμιλεύει την ταυτότητα του και την επεξεργάζεται με στοιχεία που αποκομίζει από τις εμπειρίες του, για να φτιάξει αυτή που τον εκφράζει καλύτερα στον σύγχρονο κόσμο» τονίζει ο κ. Κουμενής.
Η έρευνά της ομάδας του Κώστα Κουμενή χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ τα τελευταία 18 χρόνια, με τα αποτελέσματα των ερευνών να έχουν δημοσιευθεί εκτενώς σε επιστημονικά περιοδικά και forum τα τελευταία χρόνια.
Άξιο αναφοράς πως από το 2009 αποτελεί ηγετικό στέλεχος του προγράμματος ραδιοβιολογίας και απεικόνισης του Abramson Comprehensive Cancer Center στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, το οποίο σήμερα αποτελείται από 35 μέλη. Στόχος του προγράμματος είναι να συγκεντρώσει επιστήμονες από διάφορους τομείς, όπως η Ραδιοβιολογία, η Μοριακή Απεικόνιση και η Βιοϊατρική, ώστε να αναπτυχθούν καινοτόμες ερευνητικές προσπάθειες για την ενίσχυση της ακτινοθεραπείας και ολοκληρωτικής θεραπείας των ασθενών.
Η σύγχρονη ελληνική οικογένεια μέσα από τη ματιά της τέχνης
Δημήτρης Παπανικολάου
Έργα Ελλήνων
Ο Δημήτρης Παπανικολάου είναι αναπληρωτής καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου διδάσκει από το 2004, καλύπτοντας επίσης τις θεματικές των πολιτισμικών σπουδών, της queer theory (όρος που αναφέρεται στις έμφυλες μειονότητες και τα δικαιώματά τους) και των σπουδών φύλου. Είναι εταίρος του Κολλεγίου St. Cross. Σπούδασε Κλασική και Νεοελληνική Φιλολογία στην Αθήνα και Συγκριτική Φιλολογία στο Λονδίνο. Ως ερευνητής ή επισκέπτης καθηγητής έχει συνεργαστεί με τα πανεπιστήμια UCL, NYU, Columbia και Princeton.
Στο τελευταίο βιβλίο του, «Κάτι τρέχει με την οικογένεια» και με άξονα δέκα σύγχρονα έργα από τη λογοτεχνία, το θέατρο και τον κινηματογράφο –μεταξύ αυτών, των σκηνοθετών Οικονομίδη, Λάνθιμου και Αβρανά– ο Δημήτρης Παπανικολάου επιχειρεί να μεθερμηνεύσει την οπτική των σύγχρονων καλλιτεχνών πάνω στην «οικογένεια-βραχυκύκλωμα», όχι για να επαινέσει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, αλλά για να αναδείξει οικείες μας καταστάσεις που μας αρέσει να τις παρακολουθούμε στην τέχνη, αλλά συνήθως τις κρύβουμε «κάτω από το χαλί» γυρνώντας σπίτι.
«Η εικόνα της ελληνικής οικογένειας σε βραχυκύκλωμα δείχνει να εξελίσσεται σε ένα καινούργιο στερεότυπο, ένα σήμα κατατεθέν της ελληνικής κοινωνίας σε κρίση: μια οικογένεια που φωνάζει πολύ, που εξαντλείται σε μια αδιάκοπη βία, φυσική και ψυχολογική, που τρώει τις σάρκες της επίμονα και επίπονα», αναφέρει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή».
Συνεχίζει λέγοντας πως «Η σύγχρονη οικογένεια ορίζεται πολύ περισσότερο από αυτό που δεν έχει (ασφάλεια, σιγουριά, κοινωνική προστασία), ορίζεται δηλαδή όχι από την ασφάλεια, αλλά από την επισφάλειά της. Ορίζεται όμως και από την επιθυμία των ανθρώπων για σύνδεση – κάτι που υπήρξε διαχρονικό, σήμερα όμως το βλέπουμε όλο και περισσότερο ως ζήτημα επιλογής και αυτοπροσδιορισμού. Οικογένεια, συνειδητοποιούμε σιγά σιγά, δεν είναι πια αυτό που μας βρίσκεται ή αυτό στο οποίο βρισκόμαστε εκόντες άκοντες, αλλά είναι αυτό που επιλέγουμε, οι δεσμοί για τους οποίους επιμένουμε, τα σχήματα εντός των οποίων παραμένουμε. Κάποτε βρίσκει κανείς τη δύναμη να φτιάξει πραγματικά αυτό που λέμε «ό,τι ποθεί», κάποτε δεν τη βρίσκει».
«Έχει ακουστεί η άποψη ότι η οικογένεια είναι ο σπόρος του κακού για την πολυεπίπεδη κρίση που πέρασε η Ελλάδα, αλλά δεν με βρίσκει σύμφωνο. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι το να μιλάς για την οικογένεια στην Ελλάδα σήμερα μπορεί και να είναι ένας πολύ πολιτικός τρόπος να θέσεις πολιτικά και καίρια ζητήματα. Από τη σύνδεση δημόσιου / ιδιωτικού ώς την ανεπάρκεια της δημόσιας σφαίρας. Και από τη συζήτηση για το τι πήγε στραβά στη Μεταπολίτευση μέχρι την κριτική για τα δίκτυα πατρωνίας, ευνοιοκρατίας, πολιτικής οικογενειοκρατίας, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, που ακόμη προσδιορίζουν την καθημερινότητά μας, συχνά ως ο σπόρος του κακού για πολλά από όσα μας συμβαίνουν», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Παπανικολάου.
«Η τέχνη και η ψυχανάλυση βοηθούν πάρα πολύ στο να κατανοήσουμε συλλογικά προβλήματα και να αναζητήσουμε λύσεις.Υποστηρίζουν και εξελίσσουν την ίδια την έννοια της συλλογικότητας, δεν είναι είδη πολυτελείας για λίγους, τα οφέλη των οποίων συναντούν τον «τοίχο» μιας μάζας απαίδευτης, εγκλωβισμένης σε στερεότυπα. Όταν κάνεις τέχνη ή όταν δουλεύεις στην παιδεία, ξεκινάς αποδεχόμενος ότι δεν υπάρχει απαίδευτη μάζα, αλλά άνθρωποι με τους οποίους πρέπει να ανοίξουμε κριτικό, διαρκή και εποικοδομητικό διάλογο. Αυτή νομίζω πρέπει να είναι η συνθήκη στην πολιτική συζήτηση, στη σχολική ή την πανεπιστημιακή τάξη, στους χώρους τέχνης, αλλά και στα ντιβάνια, κάθε είδους. Αν νομίζεις ότι κάποιοι δεν μπορούν εξ ορισμού να σε ακούσουν ή να σε υποδεχθούν, τότε υποτιμάς την απεύθυνσή σου, και τότε, όντως, παράγεις άχρηστα είδη πολυτελείας», συμπληρώνει.
Στο βιβλίο του χαρακτηρίζει τη «Στρέλλα», ταινία του Πάνου Κούτρα για την ιστορία μιας τρανσέξουαλ, ως πολιτική. Εστιάζει στη σκηνή που η Στρέλλα περπατά στην Αθήνα, σαν να θέλει να φωνάξει ότι το σώμα, η ιστορία και η υποκειμενικότητά της απαιτούν θέση στον δημόσιο χώρο.
«Πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο πολύ η δημόσια σφαίρα «δεν αντέχει» την ουσιαστική παρουσία της διαφορετικότητας, και πόσο πολιτική συνθήκη είναι να θες κάτι τέτοιο να αλλάξει. Τα κινήματα φύλου και σεξουαλικότητας έχουν τέτοια δυναμική τα τελευταία χρόνια, ακριβώς γιατί θέτουν αιτήματα πολύ βασικά και για τη λειτουργία της σύγχρονης δημοκρατίας, και για την έννοια του πολίτη μιας σύγχρονης κοινωνίας. Τα αιτήματα των μονογονεϊκών και των ομογονεϊκών οικογενειών συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια αλλαγής των όρων της πολιτικής συμμετοχής και κοινωνικής αντιπροσώπευσης», τονίζει ο κ. Παπανικολάου.
Ως δημοσιογράφος, έχει εργαστεί στην εφημερίδα «Επενδυτής» και στην ελληνική υπηρεσία του BBC. Υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Unfollow» και της εκδοτικής επιτροπής του «Journal of Greek Media and Culture» και τακτικός αρθρογράφος της «Αυγής». Στα αγγλικά κυκλοφορεί το βιβλίο του «Singing Poets: Literature and Popular Music in France and Greece» (Legenda, 2007). Το 2013 επιλέχθηκε ως επιστημονικός σύμβουλος του Ιδρύματος Ωνάση για το Αρχείο Καβάφη. Οι δημοσιεύσεις του αναφέρονται, μεταξύ άλλων, στους Ν. Καζαντζάκη, Κ. Π. Καβάφη, Γ. Σεφέρη και Α. Φραγκιά.
